ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (5/24)

Η ΙΡΙΣ ΚΑΙ Ο ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ

Η Ιρις δεν ήταν μια συνηθισμένη έφηβη. Ανήσυχο πνεύμα από μικρή δημιουργούσε δικούς της κόσμους και χαρακτήρες ενώ είχε την ικανότητα να σε πείσει ότι ήταν πραγματικοί και ότι κάποια μέρα θα μπορούσε κάποιος να τους συναντήσει! 

Το μεγαλύτερο της όμως όνειρο ήταν να ταξιδέψει στο χρόνο και ιδιαίτερα στο μέλλον για να μάθει τι θα συμβεί στη ζωή της! Μάταια της έλεγαν όλοι ότι αυτό ήταν αδύνατο, εκείνη πίστευε ότι μια μέρα θα τα κατάφερνε και επειδή το σύμπαν από ότι φαίνεται όταν κάτι το θες πολύ το ακούει ένα βράδυ ενώ καθόταν στο δωμάτιο της διέκρινε στο παράθυρο της ένα παράξενο φως!

 Βγαίνοντας έξω δεν πίστευε στα μάτια της μια τεράστια Αστροπύλη είχε ανοίξει και μια φωνή της μιλούσε και της έλεγε να τη να ακολουθήσει.

- Μα πως, είπε εκείνη.

- Το άστρο-σκάφος θα σε πάει όπου θέλεις να θυμάσαι όμως η Αστροπύλη θα μείνει ανοιχτή μόνο για δυο ώρες θα πρέπει να επιστρέψεις πίσω αλλιώς θα εγκλωβιστείς εκεί με τις ανάλογες συνέπειες. 

-Εντάξει, είπε η Ίρις !Ταξίδι στο χρόνο ούτε στα πιο τρέλα μου όνειρα, θα το πω σε όλους ότι τα κατάφερα! 

Ο προωθητήρας έσπρωξε το σκάφος στο υπέρ διάστημα. Η Ίρις ένιωσε μια παράξενη αγωνία καθώς η καρδιά της χτυπούσε πολύ δυνατά! Άραγε πως θα ήταν η ζωή της είκοσι χρόνια μετά; Ένιωσε ότι είχαν περάσει μόλις πέντε λεπτά όμως είχαν περάσει κιόλας είκοσι χρόνια!

Η παραδοξότητα του όλου εγχειρήματος ήταν ότι όταν σταμάτησε το σκάφος και άνοιξε την πόρτα ήταν ακριβώς εκεί που είχε ξεκινήσει! Βρισκόταν στη πόρτα του σπιτιού της. Μα πως είναι δυνατόν, είπε. Εδω ήμουν πριν λίγο. Μάλλον με κορόιδεψαν! Παω σπίτι. 

Όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως νόμισε. Κοίταξε στο καθρέφτη και είδε μια γυναίκα άγνωστη. Μα πως είναι δυνατόν, σκέφτηκε. Δεν είχε σχέση με το κοριτσόπουλο που ήταν. Έμοιαζε πιο πολύ στη μητέρα της και όχι σαν ένα παιδί της ηλικίας της. Κατάλαβε τι λάθος είχε κάνει, έχασε το κομμάτι της αθωότητας της ξεγνοιασιάς και της παιδικής ηλικίας! 

Η μαγεία για το άγνωστο είχε χαθεί είχε εγκλωβιστεί στο χωροχρόνο. Αναζήτησε την Αστροπύλη και το άστρο-σκάφος. 

-Σε παρακαλώ θέλω να γυρίσω πίσω, ωστόσο το  πεδίο είχε κλείσει.

Η Ίρις απελπίστηκε τα πράγματα είχαν πάει εντελώς λάθος. Ξαφνικά έβαλε το χέρι στη τσέπη της και έπιασε μια καραμέλα η οποία έλεγε στο χαρτί της με μεγάλα γράμματα ΕΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΓΝΩΜΗ. Άρχισαν σιγά σιγά να χαλαρώνει και τα μάτια της να κλείνουν. Το σώμα της δεν πατούσε στην γη και ένιωθε να πετάει! 

Πεταχτηκε όρθια!Ειχε καταφέρει να επιστρέψει.Δεν αφηγήθηκε σε κανέναν την περιπέτεια της. Ωστόσο ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για την ίδια ώστε να γίνει ένα παιδί της ηλικίας της και να μην βιάζεται να κάνει πράγματα πριν την ώρα τους.

 ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ