ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (5/21)

 ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟ… ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα σχολείο στο παλαιό Φάληρο υπήρχε ένα πανέξυπνο κορίτσι που το έλεγαν Κατερίνα. Η Κατερίνα είχε δύο συμμαθητές με ονόματα Γιάννης και Πέτρος. Αυτά ήταν δύο πολύ ικανά παιδιά, που απλά δεν έδιναν σημασία στα μαθήματά τους και δεν κατάφερναν να παίρνουν υψηλούς βαθμούς.

Αυτά τα παιδιά κορόιδευαν την Κατερίνα για την ευφυΐα της. Την φώναζαν «φυτό». Την ρωτούσαν μήπως έφερε «λίπασμα» για κολατσιό… Αυτό συνέχισε για πολλά χρόνια. Μόλις μπήκαν στο γυμνάσιο άρχισαν κι άλλα παιδιά να την κοροϊδεύουν.

Κάποια μέρα έγραψαν ένα ολιγόλεπτο απροειδοποίητο τεστ. Η Κατερίνα είχε διαβάσει οπότε πήρε άριστα, ενώ ο Γιάννης και ο Πέτρος που δεν διάβασαν πήραν κάτω από τη βάση. 5τα παιδιά άρχισαν να ζηλεύουν  και να αντιγράφουν από τους συμμαθητές τους, για να φτάσουν την Κατερίνα.

Η Κατερίνα αντιλαμβάνεται την προσπάθειά τους για να την φτάσουν. Για να επιβεβαιώσει τη θεωρία της, πήγε και τους ρώτησε γιατί το επιχείρησαν αυτό. Εκείνοι της απάντησαν ότι την ζήλευαν και ήθελαν να της μοιάσουν. Η Κατερίνα άρχισε να τους βοηθάει και με τον καιρό έγιναν καλύτεροι.

Ο Γιάννης, ο Πέτρος και η Κατερίνα έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Έκαναν συνέχεια παρέα και βοηθούσαν κι άλλα παιδιά να γίνουν καλύτεροι. Έφτασε η στιγμή του δεύτερου ολιγόλεπτου απροειδοποίητου τεστ και τα αγόρια που είχαν διαβάσει πήραν άριστα, όπως και η Κατερίνα.

Έφτασε, επιτέλους, η στιγμή να πάρουν τους βαθμούς τους! Η τάξη τους πήρε τους καλύτερους βαθμούς σε όλο το σχολείο. Πήραν όλοι αριστεία… Και έτσι έμαθαν να βοηθούν ο ένας τον άλλο και να μην ζηλεύουν.

ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΤΣΑΤΣΟΥ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.