15η Ιουλίου 1974

 Όταν η χούντα άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Κύπρου στους Τούρκους!

του Στέλιου Κούκου* 

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή μετά το πραξικόπημα.
Μπροστά διακρίνεται η προτομή του Ιερομάρτυρα
 Αρχιεπισκόπου Κυπριανού

Το πραξικόπημα των αφρόνων συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν μία «ανωμαλία», όπως το χαρακτήρισε διπλωματική και… ποιητική αδεία ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης με τη γνωστή δήλωσή του στο BBC το Μάρτιο του 1969. Και αυτό γιατί τα άρματα μάχης κατέλυσαν ολοκληρωτικά το δημοκρατικό πολίτευμα.

Ανωμαλία, εκτροπή και κατάλυση είναι ξεχωριστές έννοιες. Και σίγουρα τα περί ελευθερίας ιδεώδη δεν μπορούν να συνιστούν αφορμή ούτε… πρόκληση για οποιαδήποτε πολιτική εκτροπή ή ανωμαλία. Ή ακόμη για την επ’ ονόματι του έθνους προστασία του και δη διά τυραννίας.

Στα δημοκρατικά καθεστώτα κάθε εκτροπή ή ανωμαλία εγκυμονεί κινδύνους και απειλή για την κατάρρευσή τους. Ο σεβασμός λοιπόν στη διάκριση των εξουσιών είναι αδιαπραγμάτευτος όρος για τη σωστή λειτουργία τους. Κάθε επέμβαση ή ανάμειξη προκαλεί μία παραμορφωμένη πολιτική λειτουργία με την έννοια της παράτυπης μεταβολής με άγνωστες και επικίνδυνες συνέπειες…

Ο σεβασμός στη διάκριση των εξουσιών ισοδυναμεί και με προαγωγή της ελευθερίας των πολιτών. Και να η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία πρέπει να διαμορφώνεται και να εξελίσσεται η πολιτική ζωή.

Ο Γιώργος Σεφέρης στη δήλωση που προαναφέραμε τονίζει: «Κλείνουν δύο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο». Όλα αυτά τα ιδεώδη, σφυρηλατημένα στις κακουχίες, στο θάνατο και στον πόνο που έφεραν στην πατρίδα μας οι φασιστικές και ναζιστικές ορδές, δεν τα σεβάστηκαν οι πραξικοπηματίες.

Γνωρίζοντας σήμερα όλη τη διαδρομή θα τολμούσαμε να πούμε πως ό,τι έπραξαν το έπραξαν αποκλειστικά για ίδιον όφελος και κινούμενοι από προσωπική φιλοδοξία. Επιπλέον με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν και όργανα ξένων συμφερόντων.

Και εν τέλει όλοι αυτοί οι παράφρονες «λεβέντες» παρέδωσαν αμαχητί ελληνικά εδάφη.

Εκεί τελείωσε και η εθνοσωτήριος αποστολή τους!

Ο εθνάρχης Μακάριος Γ'

Μέχρι τότε όμως είχαν αποκτήσει όλη την πραξικοπηματική τεχνογνωσία, αφού το Νοέμβριο του 1973 έγινε το πραξικόπημα μέσα στο πραξικόπημα από τον Δημήτρη Ιωαννίδη, ενώ εξήγαγαν την τεχνογνωσία αυτή στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 15 Ιουλίου 1974. Κάτι ανάλογο σκεφτόταν να πράξει το 1972 στη μεγαλόνησο και ο Γ. Παπαδόπουλος. Το έκανε όμως ο μαθητής του, ο Δ. Ιωαννίδης.

Όπως και να έχει, άνοιξαν διάπλατα τις πύλες της Κύπρου στους Τούρκους…

Μνήμη λοιπόν εσαεί του μαρτυρικού Ιουλίου της Κύπρου.

ΠΗΓΗ: www.pemptousia.gr/

……………………………..

*Ο Στέλιος Κούκος (Κύπρος 1958) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες της Νομικής στο ΑΠΘ.