Αρχαία γράμματα μ’ ένα ποίημα

Αν θες τ’ αρχαία γράμματα να μάθεις
πες τα μ’ ένα ποίημα να μην τα ξεχάσεις!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Κάποτε στα χρόνια τα παλιά
φωνήεντα σύμφωνα
ζούσαν στην ίδια γειτονιά.
Στο κέντρο της κατοικούσε μια κυρία σοβαρή
κι αυτή ήταν η Κυρία Γραμματική.

Στο σπίτι που ήταν στα δεξιά
ήταν οι φθόγγοι που φώναζαν δυνατά•
τα φωνήεντα τα επτά:
τα δίχρονα, τα βραχέα, τα μακρά.

Όμικρον, έψιλον ήταν τα βραχέα.
Τα πρόφεραν σύντομα κι ένιωθαν ωραία.
Το ήτα και το ωμέγα ήταν τα μακρά
και τα έλεγαν κάπως πιο αργά.

Όσο για το άλφα, το ύψιλον, το γιώτα
ήταν τα δίχρονα τα τολμηρά·
άλλοτε γίνονταν βραχέα
και άλλοτε μακρά.

Λίγο πιο κάτω στο στενό
ήταν ένα σπίτι σιωπηλό.
Εκεί ζούσαν τα σύμφωνα, φθόγγοι ήσυχοι πολύ
με δυσκολία τους έβγαινε η φωνή.

Το κ, το γ, το χ τα ουρανικά,
το π, το β, το φ τα χειλικά,
το τα, το δ, τα θ τα οδοντικά
ήταν άφωνα κανονικά
και τα λυπάσαι πραγματικά!

Από τα ημίφωνα
τα ένρινα μι, νι
ήταν κάπως υπερήφανα.

Το λάμδα και το ρο απ’ τα υγρά
είχαν χαρά πως φώναζαν πιο δυνατά,
αλλά το σίγμα το συριστικό
ήταν τελικά απ’ τα ημίφωνα το πιο δυναμικό.

«Ε! Είμαστε κι εμείς εδώ!»
φώναξαν το ζήτα, το ξι, το ψι που ήταν διπλά
νομίζοντας ότι τους παίρνουν την πρωτιά.

ΣΣ Από τη διδασκαλία των αρχαίων στο Α1, Α2 της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.