ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (19/19)

ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΚΑΡΥΔΙΑ

Κάποτε, στο θαυμαστό Παρίσι της Γαλλίας, ζούσε ένας πασίγνωστος σεφ, ο οποίος μπορούσε να μαγειρέψει καταπληκτικά με κάθε λογής μπαχαρικά, λαχανικά και κρεατικά. Μόνο καρύδια αρνούταν να χρησιμοποιήσει, διότι του φαίνονταν σκληρά και πίστευε πως δεν θα έδιναν στο πιάτο ωραία γεύση.

 Ωστόσο, με τον καιρό βαρέθηκε να φτιάχνει τα ίδια και τα ίδια πιάτα, κι έτσι κάποια στιγμή ρωτάει προβληματισμένος έναν συνάδελφό του: 

-Και για πες μου, πώς μπορείς και δουλεύεις με τόση ευχαρίστηση, μον αμί;

-Είναι επειδή κάθε φορά χρησιμοποιώ ένα καινούριο υλικό.

-Μα εγώ έχω χρησιμοποιήσει όλα τα υλικά εκτός από καρύδια.

-Ε τότε γιατί δεν δοκιμάζεις μια συνταγή με αυτά; 

Κι έτσι λοιπόν καθάρισαν τα καρύδια, αγόρασαν μέλι, κανέλα, γαρύφαλλα και φύλλο για να ετοιμάσουν έναν νοστιμότατο μπακλαβά. Απλώνουν, που λες το φύλλο στο ταψί, και ρίχνουν μέσα τα υλικά, το σκεπάζουν με τα υπόλοιπα και το βάζουν στο φούρνο. Η αγωνία του σεφ μεγαλώνει όσο το γλυκό ψήνεται και μυρίζει η κουζίνα. 

-Μου ‘σπασε η μύτη! Πότε ετοιμάζεται; Λέει καθώς του τρέχουν τα σάλια, αγωνιά ο σεφ.

-Περίμενε και θα δεις, μον αμί.

    Ύστερ’ από λίγο ο τώρα ψημένος μπακλαβάς περιχύνεται από ζεστό σιρόπι και:

-Βουαλά!

   Τότε ο σεφ κόβει γρήγορα ένα κομμάτι και τρώει λαίμαργα μια μπουκιά. Σταματάει. Κοιτάζει έκπληκτος τον συνάδελφό του;

-Πω πω! Δεν έχω φάει ωραιότερο γλυκό! Πόσο δίκιο είχες τελικά μον αμί!

-Είδες που στα ‘λεγα εγώ! Γι’ αυτό να ξέρεις πως δεν πρέπει να κρίνεις κάτι από την εξωτερική του εμφάνιση, το μέσα είναι που μετράει.

Εμμανουέλα Κόλλια

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης, της καθηγήτριας Νίκης Κυριαζή. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το παραμύθι, «Το πιο γλυκό ψωμί». Η μαθήτρια δημιούργησε τη δικής της διήγηση για άλλα προϊόντα που παράγει η γη με τον κόπο και την εργασία του ανθρώπου.