Εκνευρίζει...

 Σιωπή, παντού σιωπή!

Του Νίκου Τσούλια

Κ. Μαλέας Λαύριο, 1920

Δεν ξυπνάς το πρωί από κάποιο θόρυβο αυτοκινήτων – ας μην είναι μακρά ο κεντρικός δρόμος της περιοχής μου. Δεν ακούς περπατήματα και ομιλίες στα κινητά τηλέφωνα κάτω στο δρόμο – μα και οι φιλόζωοι με τα ζωάκια τους και εκείνοι ήσυχοι.

Είναι αυτή η σιωπή που σε εκνευρίζει, που κανένας δεν ξεφωνίζει, αν και όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει. Μα γιατί να φωνάξεις και να εκνευριστείς, θα βγει τίποτα; Έχουμε ηττηθεί, έστω προσωρινά, δεν έχει σημασία.

Αλλά πώς να το χωνέψεις; Ένα πράγμα αόρατο ούτε καν ζωντανό – έχει καθηλώσει όλους τους ανθρώπους από άκρη σε άκρη της γης. Μας έχει κλείσει στα σπίτια. Κινέζοι, Ινδοί, Ιάπωνες, Ινδονησιώτες, Μογγόλοι, Ιρανοί, Ρώσοι, Βαλκάνιοι, Σκανδιναβοί, Ιταλοί, Ισπανοί, Καναδοί, Βραζιλιάνοι, Νεοζηλανδοί, Εσκιμώοι κλπ κλπ πρώτη φορά στην ιστορία τους αντιμετωπίζουν την ίδια στιγμή έναν κοινό θανάσιμο εχθρό.

Μα είναι δυνατόν, ένα μακρομοριακό σύμπλεγμα νουκλεοπρωτεϊνών να αδρανοποιεί ολόκληρο τον πολιτισμό του ανθρώπου; Πότε έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο; Τώρα που ο άνθρωπος συζητάει την διαστημική του Οδύσσεια, που γίνεται μικρός θεός και αναπλάθει τα γενετικά υλικά της ζωής, που επιδρά ακόμα και στη βιολογική εξέλιξη της μακροκλίμακας αιώνων και αιώνων και χιλιάδων και εκατομμυρίων ακόμα χρόνων, που μετασχηματίζει τα σύνορα ζωής και θανάτου, που δημιουργεί ένα ολόκληρο εικονικό / ψηφιακό σύμπαν – όπου ξαναπαίζεται η κοινωνική πραγματικότητα με άλλους όρους -, μπορεί να στομώσει την επεκτατική του δράση και να κλειστεί στα σπίτια του;

Κ. Μαλέας

Κάτι δεν πάει καλά. Τι να έχουμε ξεχάσει άραγε; Τι δεν έχουμε υπολογίσει; Τι μας ξεφεύγει; Η δύναμή μας δεν είναι τελικά τόσο δυνατή; Αφού ο κορωνοϊός δεν έχει κανέναν σκοπό, γιατί στομώνει τους τόσους και τόσους δικούς μας σκοπούς, τις φαντασιώσεις μας, τα θαύματά μας, τα σχέδιά μας;

Μα έχουμε λύσει τις δραματικές μα και φαιδρές ερμηνείες του παρελθόντος. Ιοί και όλες οι μεταλλάξεις σας, χθεσινές, σημερινές και αυριανές, δεν είστε υπερφυσική αιτία, της φύσης είστε και εσείς δημιουργήματα… Και το φοβερό με εσάς είναι ότι ενώ δεν έχετε καθόλου εξελιχθεί στο διάβα δισεκατομμυρίων χρόνων ζωής στη Γη, μπορείτε και ανατρέπετε ή έστω αμφισβητείτε τη δική μας κυριαρχία.

Θα μας πείτε ως προς τι η ένστασή μας, αφού απείρως πολλαπλά περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από τους δικούς μας πολέμους, από τη δική μας πείνα και φτώχεια, μας μάρανε η υποπολλαπλάσια απώλεια ανθρώπων από εξωανθρώπινους παράγοντες; Και ίσως να έχετε δίκιο. Αλλά αυτά εμείς τα προσπερνάμε. Ό,τι κακό είναι δικό μας, το δημιουργούμε εμείς, δεν το κάνουμε και μείζον θέμα. Το συνηθίζουμε. Μπορεί να είναι και στοιχείο του πολιτισμού μας. Ίσως να είναι και η φύση μας που το γεννάει.

Ας μην μπλέξουμε με την ηθική – δεν έχετε καμιά σχέση εσείς μαζί της. Δική μας υπόθεση είναι και μόνο δική μας. Δεν έχει σημασία που της έχουμε πρωτεϊκή μορφή, να την αλλάζουμε καταπώς μας βολεύει. Αυτό μας έλειπε. Να γίνετε και αιτίες αυτογνωσίας μας και αυτοκριτικής μας… Να σας βάλουμε στη θέση σας θέλουμε. Τίποτα άλλο. Αν εμείς δεν τα βρούμε μεταξύ μας, κακό του κεφαλιού μας.

“Η Γη δεν είναι κανένας τυχαίος πλανήτης”, είπε ο Μικρός Πρίγκιπας. Και ξέρετε γιατί το είπε; Γιατί έχει ζωή, γιατί έχει πολιτισμό και τον άνθρωπο. Βέβαια, η φύση φύση είναι και δεν ξέρει από τέτοια λόγια ούτε και τα λαμβάνει υπόψη της. Αλλά εμείς γράφουμε τη δική μας ιστορία και άλλοτε θα συμφωνούμε με τη φύση και άλλοτε θα διαφωνούμε…

ΠΗΓΗ: anthologio.wordpress.com

----------------------------------------------------------------------

* Ο Νίκος Τσούλιας υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διετέλεσε Πρόεδρος της ΟΛΜΕ από το 1996 έως το 2003.