Αγγελική Δαρλάση

 ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Υπήρχε ένα κορίτσι που συνομιλούσε με τα αγάλματα, χόρευε μαζί τους, έπαιζε μαζί τους. Η Αγγελίνα ήταν ένα κορίτσι του οποίου το ένα χέρι ήταν ολόκληρο και το άλλο μισό, όπως το έλεγε »καταραμένο».

 Οι γονείς της Αγγελίνας εργάζονταν και οι δύο στο ίδιο μουσείο, ο πατέρας της ως τεχνίτης και η μητέρα της ως καθαρίστρια, έτσι η ζωή της Αγγελίνας άνθισε μέσα στους διαδρόμους αυτού του θαυμαστού χώρου. Η Αγγελίνα είναι η σάρκινη εκδοχή των αγαλμάτων, η αγγελιοφόρος τους στον έμβιο κόσμο των ανθρώπων, εκείνων που αμύνονται και εκείνων που βιαιοπραγούν. Ένα παιδί χωρίς παιχνίδια. Οι κούκλες της είναι τα αγάλματα με τα ημιτελή άκρα σαν το δικό της, τις οποίες κινεί και ζωντανεύει με λόγια και ιστορίες. Πλάι της, ο μοναδικός σάρκινος φίλος της, ο Τίκο, ο συνομήλικος νεαρός με τα γυαλιά και τη μυωπία.

 Όπως περίμενε η προπολεμική Ελληνική κοινωνία, ο Μουσολίνι κηρύττει τον πόλεμο στην Ελλάδα, και τότε ο φόβος ότι τελικά θα επικρατήσει το σκοτάδι του ναζισμού αυξάνεται. Κάθε άνθρωπος, τότε, που είχε σημαντική ή λιγότερο σημαντική θέση στο μουσείο, ίσως για πρώτη φορά στη νεότερη Ελληνική ιστορία, θα βοηθήσει, έχοντας σχέδιο, βλέποντας μακρύτερα από το προφανές σήμερα και πάνω από όλα θέτοντας στην κορυφή των αξιών τη διάσωση όλων των πολύτιμων εκθεμάτων, στην απόκρυψη των αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Αυτόν που αποκαλούμε «ελληνικό πολιτισμό». Η Αγγελίνα μην ξέρω τι συνέβη στα αγάλματα θα κάνει τα πάντα για να τα βρει και να βοηθήσει τον Τίκο να κρύψει ένα μυστικό.

 Είναι ένα βιβλίο βαθιά αντιπολεμικό και θίγει όλες τις συνέπειες του πολέμου στου ανθρώπους, αλλά είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία της προσπάθειας της διάσωσης των αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου η οποία τονίζει την ανάγκη της διατήρησης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς 

[Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, σελίδες 224, έτος έκδοσης 2015].

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΙΟΛΕΤΗΣ

ΣΣ. Η παρουσίαση αυτή έγινε στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β' τάξης  της καθηγήτριας Νίκης Κυριαζή.