ΑΠΟ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Ο γιος του βασιλιά ήταν ένα έξυπνο παιδί και πάρα πολύ καλός ζωγράφος! Ο βασιλιάς ήταν ευτυχισμένος που είχε ένα τέτοιο παιδί. «Μια μέρα θα γίνεις και συ Βασιλιάς!» του έλεγε.
Μια μέρα είχε έλθει ένας ζωγράφος στο παλάτι, φτωχός αλλά πολύ καλός σε αυτό που έκανε. Τον είχε καλέσει ο βασιλιάς να τον ζωγραφίσει. Ο μικρός τον έβλεπε επίμονα και σκεφτόταν πόσο θέλει και αυτός να γίνει ζωγράφος, αλλά δεν μπορεί γιατί πρέπει να γίνει βασιλιάς.
Μεγάλωσε κι ο πατέρας του είχε πεθάνει - από γεράματα σε μεγάλη ηλικία – και ήταν αυτός βασιλιάς. ήταν πολύ καλός με τον στρατό και τα οικονομικά, αλλά τον κούραζαν γιατί δεν του άρεσαν. Σιγά σιγά άρχιζε να χειροτερεύει στην δουλειά του και ένιωθε χάλια, απογοήτευση.
Μια μέρα είδε τον ίδιο ζωγράφο που είχε δει πριν από τόσα χρόνια, να είναι στις σκάλες του παλατιού και να ζωγραφίζει. Βγαίνει γρήγορα έξω και κοιτά τι ζωγράφιζε, με τον ίδιο τρόπο που τον κοίταζε όταν ήταν μικρός. Στο τέλος ρωτάει ο βασιλιάς άμα μπορεί και αυτός να ζωγραφίσει λίγο.
Ξαφνικά το πρόσωπό του φωτίστηκε και έμοιαζε νέος ξανά! Έμοιαζε σαν ένα παιδί που άνοιγε ένα καινούριο παιχνίδι που του είχαν πάρει οι γονείς του. Όταν τελείωσε όλοι κοίταγαν και αυτόν και την ζωγραφιά του. Τότε το αποφάσισε, θα γίνει ζωγράφος. Μπαίνει στο παλάτι και αφήνει το στέμμα του και τα ακριβά του ρούχα και ντύνεται με πιο φτωχικά. Εκείνη την ημέρα έφυγε από το παλάτι αφήνοντας τον θρόνο στον μικρό του αδελφό.
Ζωγράφιζε την εξοχή, ανθρώπους, ζώα, τα πάντα! Ήταν φημισμένος παντού, όχι γιατί ήταν κάποτε βασιλιάς αλλά γιατί ήταν τέλειος ζωγράφος. Μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν χαρούμενος γιατί έκανε αυτό που αγαπούσε πιο πολύ απ’ όλα!
ΜΙΡΕΛΑ ΜΑΓΚΑΝΑΡΗ
ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου