Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (4/19)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Στο Σύνταγμα στον Εθνικό Κήπο σταμάτησε το τρόλεϊ. Βγήκα τρέχοντας γιατί ήδη είχα αργήσει στη δουλειά. Αρχικά, δεν κοίταξα γύρω μου από τον πανικό μου. Όταν όμως, κοίταξα έμεινα άναυδη. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Δεν μπορεί! Κάποιος πρέπει να μου κάνει πλάκα». Αυτή η έκπληξη ήταν γιατί η Αθήνα  δεν ήταν η συνηθισμένη Αθήνα. Η Αθήνα του 2019. Ήταν η Αθήνα του 1990. Το τρόλεϊ ήταν πορτοκαλί και στρογγυλό.

 Όλα ήταν τόσο διαφορετικά. Είχα σαστίσει. Μία κυρία με πλησίασε. Με ρώτησε αν είμαι καλά. Χωρίς να της πω άλλη λέξη της ζήτησα ένα καθρεφτάκι. Αυτή με απορία μου έδωσε ένα μικρό τετράγωνο καθρεφτάκι. Ήμουν εγώ φοιτήτρια. Τα μαλλιά και το βάψιμό μου ήταν η ανθρώπινη μορφή του 1990. Έδωσα το καθρεφτάκι και τρέχοντας σταμάτησα ένα ταξί. Είπα την διεύθυνση του φοιτητικού μου σπιτιού. Χτύπησα το κουδούνι με ανυπομονησία. Δεν πίστευα αυτό που συνέβαινε. Τότε μου άνοιξε η τότε συγκάτοικός μου.
-Δεν έκατσες στο μάθημα; είπε
-Εγώ… Εεε… όχι, απάντησα
-Τέλεια! είπε η Μαρία. Πάνω στην ώρα που αρχίζει το Beverly Hills. Τι με κοιτάς; Κάτσε να δούμε! 
Και όντως έκατσα και είδα τηλεόραση στο 1990.
Όταν τελείωσε το έργο η Μαρία άρχισε να μου πιάνει την κουβέντα. Έλα, όμως, που εγώ δεν θυμόμουν τίποτα από αυτά. Κάποια στιγμή σταμάτησα να την προσέχω. Κοίταξα γύρω μου. Ούτε ίχνος από ηλεκτρονικές συσκευές. Η διακόσμηση τόσο παλιομοδίτικη όμως είχε κάτι που με έκανε να νοσταλγήσω εκείνα τα χρόνια. Όταν η Μαρία κατάλαβε ότι δεν την πρόσεχα με ρώτησε:
-Έχεις κάτι;
-Να σου κάνω μερικές ερωτήσεις, της είπα.
-Να μου κάνεις, είπε αυτή με απορία.
-Σε ποια χρονιά είμαστε;
Εκείνη γέλασε και μου απάντησε 1995. Την κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο απορία.
-Έγινε κάτι; Πρέπει να ανησυχώ; μου είπε.
-Όχι, όχι όλα είναι καλά. Υποθέτω… Ναι… 1995 είπες…
Τότε άκουσα μια δυνατή φωνή στο κεφάλι μου να λέει:
-Κυρία, ξυπνήστε φτάσαμε στο Σύνταγμα.

ΕΛΕΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου