ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (13/23)

Η Ζαχαράτη και η Αστεροσκονη

Η Ζαχαράτη ήταν ένα μικρό πεντάχρονο κοριτσακι το οποίο ήταν τόσο γλυκό όσο και το όνομα του! Η επτανήσια καταγωγή του παππού της ήταν η αιτία για την επιλογή αυτού του ονόματος που ήταν πραγματικά μόνο για εκείνη! Η φαντασία της ήταν τόσο μεγάλη! Επινοούσε πάντα ταξίδια σε άλλους γαλαξίες και διαφορετικούς κόσμους όπου συναντούσε κάθε λογής ανθρώπους πολύ διαφορετικούς από εμάς! 

Τις περιπέτειες τις της άκουγαν όλοι! Όμως ο μεγαλύτερος θαυμαστής της ήταν ο Παππούς της με τον οποίο σχεδίαζε να κάνουν μαζί ένα ταξίδι για να γνωρίσει και εκείνος αυτά τα καινούργια μέρη. Ο παππούς ήταν παλιός καπετάνιος και πάντα ήταν έτοιμος για περιπέτειες!!! Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ήθελαν καθώς ο παππούς αρρώστησε και οι γιατροί είπαν στους γονείς της ότι τα πράγματα θα ήταν δύσκολα.

Ο παππούς που αγαπούσε πολύ το μικρό κορίτσι αποφάσισε να της δώσει κάτι για να είναι να είναι πάντα μαζί του!

-Τι είναι αυτό παππού ;ρώτησε το μικρό κορίτσι, όλο απορία!

- Αυτό είναι η μαγική αστερόσκονη!!! όταν θα θέλεις να με βρεις θα ρίχνεις στον αέρα λίγο από αυτήν και εγώ θα είμαι εκεί! Εντάξει μικρή μου εξερευνήτρια;

-Ναι παππού!

Λίγο καιρό αργότερα ο Παππούς πέταξε στον ουρανό! Η Ζαχαράτη στεναχωρήθηκε παρά πολύ! Θυμόταν όμως πάντα τα λόγια του παππού και αποφασισμένη να τον δει οπωσδήποτε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την αστερόσκονη.  Έκανε πολλές προσπάθειες και λίγο πριν ρίξει την τελευταία σκόνη που είχε, άκουσε ένα περίεργο θόρυβο! Ξαφνικά πρόβαλε μπροστά της το πλοίο του παππού η ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ και ο ίδιος ο Παππούς στο τιμόνι! Δεν πίστευε στα μάτια της!!!

-Παππού εσύ; ρώτησε απορημένη η μικρή Ζαχαράτη!

-Έλα μικρή μου μην καθυστερείς, της φώναξε, έχουμε ταξίδι μακρινό πρέπει να προλάβουμε να πάμε σε όλα αυτά τα υπέροχα μέρη που μου έχεις περιγράψει! 

Ταξίδεψαν παντού σε όλοι τη γη σε μέρη απίθανα που δεν τα έγραφε ο χάρτης αλλά και σε τόπους μακρινούς έξω από αυτό το γαλαξία και η Ζαχαράτη χαιρόταν τον αγαπημένο της παππού αλλά και εκείνος καμάρωνε την εγγόνα του που του έμοιαζε τόσο πολύ και θα τον έκανε σίγουρα μια μέρα περήφανο πολύ περήφανο!

 Έκαναν πολλά ταξίδια και ο χρόνος κυλούσε σαν νερό και η μικρή Ζαχαράτη μεγάλωσε κι σπούδασε στο εμπορικό ναυτικό έτσι ώστε μια μέρα να μπορεί να κυβερνήσει ένα μεγάλο πλοίο σαν τη «Αστερόσκονη» του παππού της! Αν και τα χρόνια πέρασαν εκείνη πάντα είχε κοντά τη μαγική αστερόσκονη που της επέτρεπε να φέρνει στο μυαλό τον αγαπημένο της παππού και να ταξιδεύει μαζί του.

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ