ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (3/20)

Το πιο γλυκό κρασί

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν  σε ένα χωριό δύο αδέρφια . Ο μικρότερος ήταν πολύ εργατικός, δούλευε σκληρά για να τα βγάλει πέρα. Αντίθετα ο μεγαλύτερος ήταν τεμπέλης, δεν του άρεσε να δουλεύει και τα ήθελε όλα έτοιμα.

Μετά τον θάνατο των γονιών τους κληρονόμησαν  ο καθένας από ένα αμπέλι. Ο μεγάλος θεωρούσε ότι το αμπέλι δεν θα του απέδιδε πλούτο και δεν ήθελε να σπαταλήσει χρόνο άδικα και να κοπιάσει. Αντίθετα, ο μικρός σεβόμενος την μοναδική  περιουσία που βρήκε από τους γονείς του, αποφάσισε να το καλλιεργήσει. Έτσι, από το φθινόπωρο μέχρι το καλοκαίρι ξελάκωνε, κλάδευε και ράντιζε το αμπέλι με πολύ προσοχή και υπομονή.

Όταν έφτανε η εποχή του τρύγου, έπαιρνε το κοφίνι του και μάζευε ένα-ένα τα ώριμα τσαμπιά που είχαν επιθυμητό χρώμα και άρωμα. Έπειτα, τα έριχνε στο πατητήρι και με γυμνά πόδια, πίεζε τα σταφύλια και μάζευε τον μούστο, ο οποίος με κατάλληλες θερμοκρασίες θα έδινε το πλούσιο άρωμα στο κρασί. Στη συνέχεια, τοποθετούσε τον μούστο σε δρύινα βαρέλια που μύριζαν ρετσίνι, τα οποία είχε φτιάξει μόνος του, κόβοντας ξύλα από το δάσος. Μετά από αυτό περίμενε καρτερικά την ωρίμανση του κρασιού.

Πολύ γρήγορα, όλοι οι χωριανοί μιλούσαν για το κρασί  και η φήμη του διαδόθηκε σε όλη τη χώρα με αποτέλεσμα να δέχεται παραγγελίες και να κερδίζει χρήματα.

Ο αδερφός του απορώντας πως κατάφερε από ένα αμπέλι να πλουτίσει, θέλησε να μάθει το μυστικό της επιτυχίας του. Τότε, ο μικρότερος αδερφός του είπε: «Το μυστικό της επιτυχίας μου είναι ο κόπος και ο ιδρώτας που έριξα. Και αν θέλεις και το δικό σου αμπέλι να βγάλει καρπούς, τότε πρέπει από εδώ και εμπρός να κάνεις το ίδιο».

Μαραγκός Παναγιώτης, Κουκόσιας  Γιώργος

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία των μαθητών στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης, της καθηγήτριας Νίκης Κυριαζή. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το παραμύθι, «Το πιο γλυκό ψωμί».